het nederlandse notitieboekje
het nederlandse notitieboekje
als woorden gewicht hebben zijn ze dan mag het een onsje meer ze vallen zwaar en licht baksteen fladderend in de lucht een punt betekenis wanneer ontneemt geeft een woord vertel stamel open een gedicht sluit het draag luchtig zodat mijn oren horen
langs het raam ga hoor ik een hond blaffen en zie een vis zwemt rondjes tegen de tijd en vraag me af of vissen op het andere halfrond rondjes met de tijd zwemmen als de hond niet blaft waarop ik
lezer er is geen tekst dan die lezend ontstaat lezend ontstaat de tekst die in het wit vergaat
naar een gedicht van Antonio Machado
draai drie ren op twee één (ruis) een ontvanger ontvangt (niets) een deur rinkelt (niet) en doe de radslag terwijl de radio zendt van links zoekend naar rechts totdat de muziek
(verstomd)
keer dan terug op je schreden naar het silhouet van de depressie en vraag vraag naar haar liefde die eeuwig `onbeantwoord duurt
naar een fragment uit de film Mauvais Sang van Leos Carax
what the heck zei de zetter een spatie is ook een letter
wanneer het boek opent waaien de bladeren ruisen de woorden in de fluisterende stilte pelgrim ultreia leest jouw weg uit de wind
ik ben water ik ben stil en naar men zegt diepe gronden ik spiegel ik reflecteer maar stilstaand stink ik daarom drijf op mijn rug mijn lezer slijp stenen snijd in naar het laagste punt dring door verzadig ik ben een open boek jouw boek
het is de inkt het zijn de letters die woorden vormen zin maken het zijn schaduwen van een leegte het is een leegte die ademt schuilgaand in de ruimte spiegelend op het wit daar komt iets uit niets voort
daar de zwijgzame ruimte getekend door woorden mijn woorden die fladderend vliegen spartelend zwemmen vallend springen en waaien
waaien in stilte
weg
vluchten
in een mok zonder koffie
ontsnappen
aan de overstromende thee
verschuilen
in onbegrepen woorden of
jezelf doorhalen
om van toepassing te zijn